Hayranlık çoğu zaman bir öz-sevgi eksikliğinin, bir iç boşluğun telafi biçimidir.Liderin ya da figürün hatalarını görmek bile bir “ihanet” gibi hissediliyorsa, o noktada sevgi artık bir düşünsel teslimiyete evrilmiş demektir ve eleştiriyi imkânsız hale getirir.
